((**Es19.352**)
quodque hodie Nobis licuit praeclaris viris
feminisque non paucis, per huius anni sancti
decursum ad sanctitudinis honores evectis,
sollemnem hanc Ioannis Bosco consecrationem quasi
in cumulum adiicere: Ioannis Bosco, inquimus, quem
paucis abhinc annis in Beatorum numerum
rettulimus, quique iuventutem Nostram -gratum
adhuc subit recordatio animum -non modo adspectu
suo suoque alloquio recreavit, sed per mirabilium
etiam rerum gesta virtutisque praestantiam in sui
admirationem rapuit. Iamvero, quamvis eius vita
tot sit egregie factis referta atque illustrata,
ut vix queat adumbrari paucis, cupimus tamen haec,
quae praecipua Nobis videntur, admirationi
imitationique vestrae proponere.
Divinae gloriae animarumque saluti procurandae
omnino deditus, ((**It19.428**)) ex Dei
esse voluntate faciendum, id, etsi temerario ausu
dignum videbatur, nulla aliorum diffldentia
distractus, ac vias etiam rationesque animosus
ingressus, quas nova induxerat aetas, ad effectum
deducere enitebatur. Itaque, cum pueros, per urbis
vias vagantes, pene innumeros vidisset, a
parentibus derelictos omnique cura destitutos, eos
ad se paterno animo vocavit; eosque, per opportuna
omne genus oblectamenta ipsorum animis potitus, et
catholicae religionis praeceptis imbuit, et ad
iisdem praeceptis per virtutis disciplinam perque
crebriorem sacramentorum susceptionem sese
conformandos allexit atque permovit. Nostis
profecto quantum utilitatis iuventuti recte
instituendae et a vitiorum illecebris revocandae
ex huiusmodi institutis, quae Festiva vocantur
Oratoria, sit ortum; quae quidem Oratoria non modo
Augustae Taurinorum condidit et in vicinioribus
urbibus atque oppidis, sed ubicumque etiam, quo
suam invexit religiosam familiam. Praeterea, cum
frequentissimae huic adulescentium iuvenumque
turbae honestum vitae genus impertire cuperet, quo
iidem et sibi possent et futurae proli consulere;
illa constituit domicilia, in quibus ipsi
exciperentur, et ad fabriles artes addiscendas,
cuique consentaneas, praepararentur. Neque
iuventuti defuit litteris humanioribusque
disciplinis deditae, in cuius commodum multa
collegia condidit, in quibus eadem tuto itinere ad
altiorem etiam, si vellet, doctrinam adipiscendam
contendere et, bene morata, in spem Ecclesiae
Nationisque suae succrescere posset.
Quam ad rem animadvertendum est idcirco Ioannem
Bosco, in puerorum iuvenumque animis fingendis
educandisque, felicissimos edidisse fructus, quod
germanam eam veri nominis educationem alacri
perspicacique animo suscepit; quam catholica
Ecclesia tantopere commendat, quamque Nosmet ipsi,
ocassione data, saepenumero commendavimus. Illam
nimirum quae evangelicis praeceptis praeclarisque
Iesu Christi exemplis imbuitur tot per omnesque
venas alitur; illam, qua, christiana religione
virtuteque duce, ita iuveniles rediguntur ac
componuntur mores, ut omnino digni evadant, quos
et terrestris patria dilaudet, et caelestis tandem
aliquando non periturae coronae praemio
remuneretur. Illam denique, quae si corporis vires
exercet, at animum potissimum -inconditos
inordinatosque eius motus compes- cendo et ad
virtutis convertendo studia -confirmat atque
conroborat; quaeque, si humanas omnes disciplinas,
ad praesentem vitam excolendam ornandamque
opportunas, discipulis impertit, at quod est
praecipuum non neglegit, Creatoris nempe ac
Remuneratoris Dei doctrinam atque Ecclesiae
praecepta.
At non heic consistit neve laxatur alacer eius
animus, sed, superna caritate compulsus, quam
condiderat religiosorum hominum ac mulierum
familiam, eam, mirabili quodam modo ob divinae
gratiae opem magis usque magisque increbrescentem,
per universum mittit terrarum orbem, evangelii
lucem christianumque cultum laturam. ((**It19.429**)) Quae
tot tantaque incepta atque opera dum Noster
instituit ac perficit, non ex humanarum rerum
defectione neque ex aliorum diffidentia atque
irrisu concidit
(**Es19.352**))
<Anterior: 19. 351><Siguiente: 19. 353>
